Temat śmierci i cierpienia, który często pojawia się w okresie Wielkiego Postu, może budzić wątpliwości co do wprowadzania dzieci w ten czas. Przecież po ludzku to nie był „happy end”. Po ludzku, ale po Bożemu to był very happy end! Przecież ta śmierć przyniosła wyzwolenie i zmartwychwstanie. Śmierć nie odbywa się tylko w wymiarze fizycznym, ale także duchowym czy mentalnym…
Wielki Post to doskonała okazja do tego, by poopowiadać, porozmawiać, poczytać historie biblijne – najlepiej z obrazkami.
Psychologia „mówi”, że dzieci uczą się przez naśladowanie, więc do pewnego momentu po prostu modliliśmy się w obecności dzieci, a od jakiegoś czasu klękamy, bądź siadamy do wspólnej modlitwy. Cyt: „Ostatnio nasz synek zaczął być aktywniejszy podczas modlitwy i słyszymy już „amen”. Nigdy nie śmiejemy się z ich modlitw, nie poprawiamy… To jest duchowość, na miarę ich rozwoju i możliwości. Nawet wersja modlitwy Aniele Boży, Stróżu Mój w wykonaniu mojej córeczki dała mi dużo do myślenia: „strzeż, bloń Ducha Świętego i zaploś mnie do życia świętego”. Nieświadomie, ale sparafrazowane słowa tej modlitwy mają głęboki sens – to jest prośba do Anioła Stróża, żeby pomagał żyć w Duchu Świętym i stał na straży, żeby dojść do celu naszej wędrówki – do nieba, do świętości.
